ในยามเช้าของทุกวันนับเป็ภาพที่ชินตาสำหรับริมแม่น้ำเจ้าพระยา จะได้เห็นลุงโสรัตน์มายืนออกกำลังกายบ้าง อ่านหนังสือบ้าง

 

และก็เป็นบางครั้งที่ผู้เขียนเองก็ชอบที่จะได้เข้าไปสนทนากับลุงโสเหมือนกัน ลุงโสเล่าว่าเมื่อก่อนตรงริมน้ำที่นั่งเล่นนี้เคยเป็นสนามเทนนิส และฝั่งโรงพยาบาลศิริราชจะมีต้นตาลคู่อยู่ 1 คู่ ต้นลำพูอีกกี่ต้นลุงโสจำไม่ได้ถามว่าทำไมลุงโสถึงชอบมานั่งริมน้ำนี้ทุกวัน ลุงโสบอกว่าตรงนี้อากาศดี

แต่ตอนนี้ที่มานั่งเพราะจะได้เข้าเฝ้าในหลวงทุกวัน ฟังเพราะในหลวงแล้วรู้สึกดีใจจริงๆ  ลุงโสบอกว่าจะมานั่งทุกวันจนวันสุดท้ายของเกษียณ มีภาพภาพหนึ่งที่ลุงโสจะชี้ให้ดูอยู่บ่อยๆ คือภาพที่ผู้คนกำลังขึ้นลงเรือข้ามฝากกันอย่างเร่งรีบ ลุงโสจะบอกว่าคนสมัยนี้มีงานทำนับว่าโชคดีที่สุดแล้วไม่ว่างานนั้นจะเป็นงานที่เรารักหรือไม่รักก็ตาม จากคำพูดของลุงโสทำให้รู้สึกว่าเราเป็นคนโชคดีคนหนึ่งที่มีงานทำเป็นหลักเป็นฐานอยู่ที่นี้

จึงอยากแนะนำหนังสือดีที่มีอยู่ในห้องสมุด ให้กับผู้ที่กำลังท้อแท้ ให้กลับมามีกำลังใจกันอีกครั้งกับหนังสือที่มีชื่อว่า

“ใช้ชีวิตให้สุข…..สนุกกับงาน” เป็นหนังสือดีอีกเล่มหนึ่งที่มีเนื้อหาให้กำลังใจกับคนที่กำลังเบื่อหน่ายกับงานที่ทำอยู่ หรือจะมีปัญหาใดๆก็ตาม  มีข้อคิดที่อยากเสนอแบบคร่าวๆ สักหน่อยว่ามีดีอะไรในหนังสือเล่มนี้ เช่นว่า “ไม่ว่าเราจะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นใด เราก็ควรจะ ใช้ชีวิตให้มีความสุข  แล้วสนุกกับงานให้เต็มที่  อย่าซีเรียสกับชีวิตให้มากนัก ชีวิตคนเรามันสั้นนัก เรียนรู้ที่จะรับมือ และ อยู่กับมันอย่างมีความสุข…..แล้วคุณจะพบว่าการทีจะทำงานให้มีความสุขไม่ได้เป็นเรื่องยากอะไรเลย”

นี่คือคำกลอนส่งท้าย ที่อยู่ด้านหลังปกของหนังสือเล่มนี้ค่ะ