คงจะดีหากเรามีสิ่งใดไว้เป็นที่ระลึกถึงบรรพบุรุษหรือคนที่เรารัก ยามเมื่อพวกเขาจากโลกนี้ไป หลายคนทิ้งสิ่งที่ตนเองรักและหวงแหนไว้ให้ลูกหลาน เพื่อเป็นที่ระลึกยามจากลา นั่นก็ย่อมเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การระลึกถึงคุณความดีหรือคุณค่าของพวกเขาเหล่านั้น

แต่หากกระดูกและเถ้าถ่านของพวกเขาคนที่เรารัก สามารถแปรเปลี่ยนเป็นปุ๋ยอยู่ใต้พันธุ์ไม้ยืนต้น ต้นเล็กๆ สักต้นหรือหลายต้น ก่อนจะก่อเกิดและเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ ไว้ให้คนรุ่นหลังได้เคารพ บูชา สักการะกราบไหว้ และรักษาดูแลต้นไม้นั้นเปรียบเสมือนพวกเขายังอยู่  นั่นย่อมจะดีกว่า เริ่มต้นตั้งแต่วันนี้จากในบ้าน ในวัด ในโรงเรียน ในชุมชน จนกระทั่งในที่สาธารณะทั่วไป นั่นก็คงจะดี และหากทุกคนในสังคมทำสิ่งนี้กันทั้งประเทศ เชื่อว่าเพียงเวลา 10 ปีนับจากนี้ ต้นไม้ใหญ่จะเพิ่มขึ้นในประเทศอีกหลายสิบล้านต้น สามารถจะทดแทนต้นไม้เดิมที่ถูกตัดโค่นลงไปอย่างมากมาย จนแทบจะหาพื้นที่ป่าได้ยากเต็มทีแล้ว

หากรัฐบาลหรือผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองท่านใดสนใจแนวคิดนี้ สามารถนำไปกระจายถ่ายทอดแก่ฐานเสียงของท่านได้เลยครับ ผู้เขียนไม่แหนหวง ด้วยว่าหากเราร่วมมือกัน ประโยชน์ย่อมจะเกิดแก่คนส่วนใหญ่ในสังคมไทยของเรานี่เอง ป่าไม้จะกลับคืน ต้นน้ำจะกลับมา สัตว์ป่าจะมีบ้าน ผู้คนจะมีแหล่งอาหาร อากาศจะไม่ผันผวน ผู้คนจะมีปอดเพิ่มเติม

ลองคิดดูเล่นๆ ว่าเมื่อมีคนตาย 1 คน จะมีต้นไม้เพิ่มขึ้น 1 ต้น และมีผู้ดูแลรักษาที่เป็นลูกหลาน หรือคนที่รัก ต้นไม้ต้นนี้ย่อมยากที่จะตาย หรือแม้หากมันตาย พวกเขาก็จะต้องปลูกมันขึ้นมาใหม่เพื่อให้เป็นต้นไม้แห่งอนุสรณ์ สำหรับคนที่พวกเขารักต่อไปแน่นอน ด้วยใต้ต้นไม้ต้นนี้คือเถ้าถ่าน กระดูก และจิตวิญญาณของคนที่เขารักนั่นเอง

การปลูกต้นไม้ด้วยวิธีนี้สามารถทำให้ลูกหลานได้ระลึกถึงผู้ตายและสามารถมาแสดงความเคารพได้ตลอดเวลา และจะไม่มีผู้ใดที่จะมาตัดโค่นทำลายลงได้อย่างแน่นอน เพราะพวกเขาเหล่านั้นที่เป็นลูกหลาน ญาติมิตร ต้องดูแลรักษาต้นไม้เหล่านี้เป็นอย่างดี ด้วยวิธีนี้เราจะสามารถเพิ่มพื้นที่ป่าไม้ได้อย่างน้อย เดือนละ พันต้นอย่างแน่นอน (ขนาดแค่ ชพค.อย่างเดียวก็ 400 กว่าไปแล้ว) และด้วยวิธีนี้เราจะสามารถทำให้ผู้ตายและลูกหลานหรือคนที่รักได้ทดแทนคุณแผ่นดินร่วมกัน ด้วยการเพิ่มพื้นที่ป่าให้แก่สังคมและประเทศด้วยนั่นเอง… สวัสดี