เช้าวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2559 ที่ผ่านมา ผู้เขียนได้มีโอกาสไปปฏิบัติภารกิจร่วมกับคณะบุคลากรจากสำนักหอสมุด มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เพื่อถ่ายภาพต้นกล้วยที่คลอง 10 จังหวัดปทุมธานี  ของพระโสภณ คณาภรณ์ รองเจ้าอาวาสวัดบวรนิเวศวิหาร ที่ท่านได้ปลูกไว้เพื่อนำมาเผยแพร่เรื่องของต้นกล้วยที่น่าสนใจให้กับสาธารณะชนทั่วไป  Continue reading เรื่องกล้วยๆ ที่ไม่กล้วย →

ครับ อย่างที่เกริ่นในชื่อเรื่องเลยครับ ขอรับบริจาคเมล็ดพันธุ์หรือพันธุ์ไม้อะไรก็ได้ที่เหลือๆ และคิดว่าจะทิ้ง หรือไม่มีที่ปลูก หรือมีแหล่งแนะนำ (แต่ขอเน้นฟรี นะครับ) Continue reading ขอรับบริจาคเมล็ดพันธุ์/พันธุ์ไม้ (เหลือๆ) →

คงจะดีหากเรามีสิ่งใดไว้เป็นที่ระลึกถึงบรรพบุรุษหรือคนที่เรารัก ยามเมื่อพวกเขาจากโลกนี้ไป หลายคนทิ้งสิ่งที่ตนเองรักและหวงแหนไว้ให้ลูกหลาน เพื่อเป็นที่ระลึกยามจากลา นั่นก็ย่อมเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การระลึกถึงคุณความดีหรือคุณค่าของพวกเขาเหล่านั้น Continue reading ปลูกต้นไม้ให้บรรพบุรุษ แทนคุณแผ่นดิน →

ผู้เขียนเป็นคนที่ชอบฟังเพลงมาก ๆ และฟังทุกๆแนวเพลง ทั้งลูกทุ่ง สตริง หมอลำ ลำตัด ลิเก หนังตะลุง เพลงฉ่อย เพลงสากล เพลงร๊อค เพลงคลาสสิค แม้กระทั่งบทสวดทั้งของ พุทธ คริสต์ อิสลาม ก็ชอบ เพียงแต่จะเลือกฟังในห้วงเวลาที่แตกต่างกันเท่านั้น ในที่นี้ผู้เขียนขอนำเสนอบทเพลงเพื่อชีวิตที่เคยฟังมาตั้งแต่ในวัยเด็ก Continue reading เพลงเพื่อชีวิต →

วันนี้ขอเขียนเรื่องฮิตๆ กับเขาซักหน่อย วาเลนไทน์ปีนี้ ตรงกับวันเสาร์ โชคดีมีคนอยู่เวรแทน ซึ่งต้องขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วย ก็เลยได้มีโอกาสพาลูกและแม่ของลูกไปเที่ยวงานแผ่นดินทองสมเด็จพระนารายณ์ ซึ่งจัดขึ้นเป็นวันแรกประจำปีนี้ Continue reading วาเลนไทน์ ฉบับครอบครัว →

แอบหวังว่าผู้นำหรือพรรคการเมืองแต่ละชาติ ในอาเซียนจะมีนโยบายร่วมกัน สนับสนุนให้ประชาชนใช้พลังงานจากธรรมชาติ จากแสงแดด น้ำ หรือลม ให้เป็นจริงเป็นจัง และมากกว่าการใช้ก๊าซหรือถ่านหินซึ่งนับวันจะหมดไป หรือนิวเคลียร์ เป็นต้น เช่น รัฐซื้อโซลาร์เซลล์ราคาต้นทุนมาขายให้กับประชาชนในแต่ละครัวเรือน เพื่อจะได้ใช้พลังงานราคาถูกได้ในระยะยาว โดยไม่ต้องง้อน้ำมัน ถ่านหินหรือก๊าซอย่างทุกวันนี้ (ซึ่งอยากจะขึ้นก็ขึ้น อยากจะลงก็ลง อันนี้ไม่แน่ใจนักแต่แอบหวังไว้สูง) Continue reading แอบหวังเล็กๆ จากอาเซียน →

หลายปีก่อนได้มีโอกาสร่วมเดินทางไปงานกฐินพระราชทานกับมหาวิทยาลัย โดยรับหน้าที่เป็นเด็กรถ เรียกชื่อเต็มว่า “ผู้ทำหน้าที่ควบคุมยานพาหนะการเดินทาง” เหตุที่ทำหน้าที่นี้เพราะว่าได้เดินทางท่องเที่ยวในราคาถูก เป็นเวลาหลายวันและเป็นวันหยุดโดยไม่ต้องนับเป็นการลาเนื่องจากการเป็นกรรมการในคณะกฐิน มธ. จะมีสิทธิพิเศษและจ่่ายค่าใช้จ่ายเพียงครึ่งเดียว แล้วยังได้มีโอกาสเดินทางไปตามสถานที่ต่าง ๆ ได้พักโรงแรมดีๆ ได้กินอาหารอร่อ ยๆ ดี ๆ ได้มีโอกาสเจอและบริการผู้คนหลากหลายวัยหลายประเภท  ซึ่งในรถบัส 1 คันจะมีผู้ทำหน้าที่ควบคุมจำนวน 2 คน

หน้าที่แรกที่ต้องคอยอำนวยความสะดวกแก่ผู้ร่วมเดินทางเมื่อรถเริ่มออกคือการประชาสัมพันธ์ให้ผู้ร่วมเดินทางทราบถึงวัตถุประสงค์ในการจัดพิธี การจัดการตัวเองของแต่ละคน สถานที่ท่องเที่ยว และอื่น ๆ ที่จำเป็นคร่าว ๆ ซึ่งส่วนใหญ่ผู้ร่วมเดินทางก็ทราบอยู่แล้ว เรื่องต่อไปที่ต้องทำคือการแจกอาหารการกิน น้ำดื่ม และการเตรียมถุงเพื่อรองรับภาชนะซึ่งกำลังจะเป็นขยะและจะต้องคอยเก็บขยะที่หล่นตามพื้นและเบาะรถด้วย Continue reading คนคุมรถ ขบวนกฐิน มธ. →

ก่อนจะมาเข้าทำงานที่ห้องสมุด มีโอกาสได้อ่านหนังสือที่ห้องสมุดค่อนข้างหลากหลายประเภท ทั้งวิชาการ ข่าว บทความ บันเทิง กีฬา ท่องเที่ยว วิชาชีพ นานาสาระ และไม่มีสาระจิปาถะ แต่เมื่อได้เข้ามาทำงานในห้องสมุดซึ่งมีหนังสือและทรัพยากรมากมายหลากหลายประเภท ได้จับหนังสืออยู่ทุกเมื่อเชื่อวันเพราะว่ามีหน้าที่ต้องเรียงหนังสือขึ้นชั้นบริการด้วย แต่กลับตรงข้ามกัน เพราะแทบจะไม่ได้อ่านหนังสือเลย แต่ละปีนับได้ไม่เกิน 10 เล่ม มีบ้างที่อ่านข่าวสารจากหนังสือพิมพ์ หรือหนังสือและวารสาร แต่ก็เฉพาะเรื่องที่สนใจเท่านั้น ซึ่งถือว่าน้อยมาก เมื่อเทียบกับตอนที่อยู่ข้างนอก ทั้ง ๆ ที่ตัวเราอยู่ในแหล่งของข้อมูลสารพัดประเภท แต่เรากลับไม่ได้ให้ความสนใจหรือใช้ประโยชน์จากสิ่งเหล่านั้น เท่าที่ควรหรือแค่สักครึ่งหนึ่งของความสนใจใคร่รู้จากตอนที่อยู่ภายนอก

จึงเปรียบตัวเราเหมือนกับปลาที่ไม่ได้รับความเค็มจากน้ำทะเล ทั้ง ๆ ที่อยู่ในทะเลตลอดเวลา และเหมือนกับช้อนที่ไม่รู้รสแกง ทั้งๆ ที่ตัวมันได้สัมผัสกับแกงสารพัดประเภท  ซึ่งก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเกิดจากสาเหตุใดกันแน่ ถึงได้ทำให้เราห่างเหินกับการอ่านหนังสือหรือข้อมูลที่มีอยู่อย่างหลากหลายได้ขนาดนี้  ในบางครั้งก็คิดว่าคงเป็นเพราะวัยหรือสถานะที่ต้องรับผิดชอบภาระหน้าที่อย่างอื่นเพิ่มขึ้นจนลืม หรือเพราะเบื่อที่เห็นหนังสือจำนวนมากๆ อยู่ทุกวี่ทุกวัน หรือเพราะสาเหตุใดก็ตามแต่ ที่เราจะคิดขึ้นมาเพื่อหักล้างเหตุผลที่เราอ่านหรือสนใจหนังสือน้อยลง นั่นก็ย่อมแสดงให้เห็นว่าเราเป็นคนประเภท ใกล้เกลือกินด่าง คือไม่รู้จักสนใจไขว่คว้าสิ่งที่เป็นประโยชน์ที่อยู่รายรอบตัวเรามาใช้ให้เกิดประโยชน์ ได้นั่นเอง