วันที่14 กุมภาพันธ์ของทุกปีทุกคนมีความสุขเพราะเป็นวันวาเลนไทน์วันแห่งความรักประวัติวันวาเลนไทน์มีมาตั้งแต่สมัยโบราณการ มีนักบุญรูปหนึ่งนามว่า เซนต์วาเลนไทน์ หรือวาเลนตินัส ซึ่งอาศัยอยู่ในโรมได้ ร่วมมือกับเซนต์มาริอัสจัดพิธีแต่งงานให้กับ ชาวคริสต์หลายคู่ และด้วยความปรารถนาดีนี้เองจึงทำให้วาเลนไทน์ถูกจับและระหว่างนี้ก็ยังคงส่งคำอวยพรวาเลนไทน์ ของเขาเองขณะที่เขาเป็นนักโทษ เป็นความเชื่อว่าวาเลนไทน์ได้ตกหลุมรักหญิง สาวที่เป็นลูกสาวของผู้คุมที่ชื่อจูเลีย ซึ่งได้มาเยี่ยมเขาระหว่างที่ถูกคุมขัง ในคืนก่อนที่วาเลนไทน์จะสิ้นชีวิตโดยการถูกตัดศีรษะ เขาได้ส่งจดหมายฉบับ สุดท้ายถึงจูเลีย โดยลงท้ายว่า “From Your Valentine” และวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 270 หลังจากนั้นศพของเขาได้ถูก เก็บไว้ที่โบสถ์ พราซีเดส (Praxedes) ณ กรุงโรม จูเลียได้ปลูกต้นอามันต์ หรืออัลมอลต์สีชมพู ไว้ใกล้หลุม ศพของวาเลนตินัส แด่ผู้เป็น ที่รักของเธอ โดยในทุกวันนี้ ต้นอามันต์สีชมพูได้เป็นตัวแทน แห่งรักนิรันดรและมิตรภาพ อันสวยงาม และคำนี้ก็เป็นคำที่ใช้มา จนถึงปัจจุบัน

โดยปัจจุบันหนุ่มสาวหลายคู่ไม่ได้มองในแง่ของความรักที่ถูกต้อง ความเสียสละความปรารถนาดี แต่กลับกลายเป็นวันที่จ้องจะทำอะไรไม่ทราบ ผู้เขียนเองเลยได้โอกาสเนื่องในวันวาเลนไทน์ เข้าวัดทำบุญ สะเดาะเคราะห์ สร้างบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวร บิดามารดา ครูอาจารย์ เทพเทวดาทั้งหลาย (อุทิศกันจนบุญตามหากันเหนื่อยเลย) จึงได้ชักชวนพี่ๆ น้องๆ ชาวสำนักหอสมุดไปร่วมทำบุญด้วยกันโดยเริ่มตั้งแต่เช้าเรามีเจตนาที่จะถวายสังฆทาน เมื่อครั้นพุทธกาล พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่าการถวายสังฆทานนั้นมีอานิสงส์มาก ดังในที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ใน “ทักขิณาวิภังคสูตร” ว่าการถวายสังฆทานแก่คณะพระสงฆ์ มีอานิสงส์มากกว่าการถวายทานเฉพาะเจาะจงแก่พระพุทธเจ้า แม้ยังทรงพระชนม์อยู่ ดังนั้นพวกเราจึงมุ่งมั่นที่จะไปถวายสังฆทานวันแรกที่คณะเราไปที่ วัดกลางคูเวียง ซึ่งอยู่ในอำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม วังกลางคูเวียงเดิมชื่อวัดกลางลาวสร้างขึ้นในสมัยรัชกาลพระบาทสมด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยคราวเมื่อท่านทำสงครามที่กรุงเวียงจันทร์ได้ต้อนชาวบ้านเมืองเวียงจันทร์มาตั้งถิ่นฐานอยู่แถวบริเวณวัดนี้ (ผู้เขียนสังเกตจากการไปวัดแห่งนี้ประจำโดยเฉพาะสาวๆถิ่นนี้ ผิวพรรณดี หน้าตาสวยอยู่) การที่พวกเรามาทำบุญที่วันแห่งนี้อีกประการเพราะต้องการให้ ติดทองลูกนิมิต และแก้กรรม ซึ่งเป็นความเชื่อโบราณ (อยู่ที่ความศรัทธาของแต่ละบุคคล) คณะเราได้แวะทำบุญให้อาหารปลาเพราะในบริเวณวัดกลางคูเวียงยังมีตลาดน้ำที่ให้บริการแขกผู้มาเยี่ยมเยือนรวมถึงผักผลไม้ที่มาจากสวนในบริเวณแถวนั้น และที่ขาดไม่ได้การเสี่ยงโชคที่เป็นสิ่งที่อยู่ในส่วนลึกของการคาดหวังลมๆแล้งๆ แต่ก็ยังคิดลึกๆอยู่ในใจ หลังจากที่เราทำบุญในวัดแรกเสร็จกิจกรรมที่ทางคณะเราเดินทางต่อไปเป็นวัดที่สอง

(บรรยากาศการทำบุญที่วัดกลางคูเวียง)

การมุ่งหน้าสู่วัดลำพญา คณะเราไปถึงจุดหมายโดยห่างจากจุดหมายแรกประมาณ 15 กิโลเมตร วัดลำพญา ตั้งอยู่ที่ตำบลลำพญา อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม เป็นวัดที่อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ สองฝั่งทางเป็น นาข้าว ริมแม่น้ำท่าจีน คณะเราเข้าไปสักการะพระประธานในอุโบสถเป็นพระประธานโบราณที่สวยงามมาก การถวายปัจจัยเพื่อที่จะสืบทอดพระพุทธศาสนาเป็นสิ่งที่พุทธศาสนิกชนควรปฏิบัติ และหลังจากที่คณะเราเสร็จสิ้น ท้องเริ่มหิวจึงชักชวนกันไปเดินตลาดน้ำลำพญาซึ่งอยู่ในบริเวณนั้น

                     (เดินทางมายังวัดลำพญาเพื่อจุดประสงค์หลายๆอย่าง)

สินค้าส่วนใหญ่จะเป็นอาหาร นาๆชนิด เครื่องดื่ม และผลิตภัณฑ์การเกษตรของชาวบ้านบริเวณนั้น เมื่อกองทัพต้องเดินด้วยท้อง ดังนั้นคณะเราจำเป็นที่จะต้องหาชื้ออาหารกันมาบริโภคกันแบบอิ่มท้องและที่สำคัญบรรยากาศในการรับประทานอาหาร หลังจากคณะเรารับประทานอาหารเรียบร้อยแล้วจุดหมายต่อไปของเราคือ วัดบางพระ

(บรรยากาศภายในอุโบสถโบราณวัดบางพระ ภาพจิตรกรรมโบราณ)

พูดถึงวัดบางพระบางท่านคงนึกถึงหลวงพ่อเปิ่น เกจิลุ่มแม่น้ำนครชัยศรีที่เลื่องลือในเรื่องการสักยันต์ วัตถุมงคลที่แคล้วคลาดปลอดภัย คงกระพันชาตรี ถูก…..ถูกต้องครับ จุดหมายของเราคือการเช่าวัตถุมงคลเพื่อเป็นขวัญกำลังใจในการทำงานการต่อสู้กับหน้าที่การงาน วัดบางพระตั้งอยู่ที่ ตำบลบางแก้วฟ้า อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม ติดริมแม่น้ำท่าจีนวัดดังกล่าวมีอุโบสถโบราณอายุราวประมาณร่วม 300 ปี ครั้นกรุงศรีอยุธยามีจิตรกรรมภาพเขียนผนังโบราณเรื่องราวพุทธประวัติ รวมถึงพระพุทธรูปหินทรายปิดทองโบราณที่ยังมีคุณค่าทางพุทธศิลปะ และคุณค่าทางจิตใจของชาวบ้านแถวนั้นหนึ่งในคณะเราได้เสี่ยงเซียมซี ปรากฏเป็นเบอร์เจ็ด สมปรารถนาในการเงิน ครอบครัว การงานทุกๆสิ่งโดยชีวิตคู่ (ไปสืบกันเองนะครับ) การรอดท้องช้างจำลองเพื่อสะเดาะเคราะห์ต่อชะตา การบูชาพระราหู และที่สำคัญคณะเราเข้ากราบไหว้สักการะหลวงพ่อเปิ่น ที่กุฏิเก็บร่างของท่านที่ไม่เน่าไม่เปื่อย และนับว่าเป็นโชคดีของคณะเราที่หลวงพ่อสำอาง เจ้าอาวาสองค์ปัจจุบันท่านลงมาเพื่อพูดคุยกับญาติโยม คณะเราจึงถึงโอกาสให้ท่าน ลง “นะหน้าทอง” และ “สาลิกาลิ้นทอง” ตัวผู้เขียนเองได้นำกระเป๋าเงินให้ท่านช่วยปลุกเสก ให้เงินทองเข้ามาไหหลมา (ช่วงนี้ผู้เขียนซ๊อตการเงิน) ท่านเป็นกันเองเมตตากับญาติโยมเพราะปัจจัยที่บริจาคท่านจะนำไปสร้างโรงพยาบาล โรงเรียน ตามเจตนาของหลวงพ่อเปิ่นผู้เป็นอาจารย์ที่ได้กระทำในสิ่งดีๆผ่านมา

(บรรยากาศในวัดบางพระ รวมถึงการลงนะหน้าทองและสาริกาลิ้นทอง)

หลังจากนั้น คณะเราได้เดินทางเพื่อไปดูดดื่มบรรยากาศ รับประทานอาหารบ่ายโดยไปที่ร้านแพศรีวิชัย อาหารเต็มโต๊ะ อร่อย และราคาไม่แพง

(บรรยากาศตรงข้ามแพศรีวิชัยที่ผู้เขียนมโนว่าเป็นบ้านผู้เขียนเอง)

บรรยากาศแม่น้ำท่าจีนที่ไหลผ่านมันช่างสุขใจยิ่งได้อรรถรส ของอาหารที่เลิศรสด้วยแล้วมันเหมือนกับความสุขคูณสองอะไรประมาณนั้น วันที่ช่างเป็นวันสุขวันหนึ่งที่เป็นวันวาเลนไทน์ แต่คณะเราได้มาปฏิบัติสร้างบุญกุศล ที่คณะเราเรียกกันว่า “ วาเลนธรรม ”

ที่มา ประวัติวันวาเลนไทน์ (Valentine’s Day)

ขอขอบคุณข้อมูลจาก http://campus.sanook.com/931822/