มีเรื่องเล่าจากประสบการณ์ในการให้บริการ เพื่อจะได้เป็นกรณีศึกษาว่าในการให้บริการมักจะมีเรื่องเกินคาดหมายจากผู้ใช้  อ่านกันแล้วลองนึกตามนะคะว่า ถ้าเป็นเราจะจบการพูดคุยนี้ยังไงดี ในขณะที่มีลูกค้ากำลังรอบริการจากเราอยู่อีก

ตัวละคร  (เจ้าหน้าที่   =   จ,      ผู้ใช้บริการ (ลูกค้า)   =     ล )

จ  :       สวัสดีค่ะ   ห้องสมุด….   ค่ะ

ล :        ตอนนี้งดบุคคลภายนอกใช่ไหมค่ะ  แล้วเมื่อไหร่จะอนุญาตให้เข้าใช้ค่ะ  ในเว็บไซต์  บอกว่าก่อนสอบหนึ่งเดือน แล้ว     เมื่อไหร่จะเปิดให้เข้าใช้ค่ะ  ( ยิงยาว )

จ :       บุคคลภายนอกเข้าใช้ได้ตลอดค่ะ ไม่ห้ามนะค่ะ  ก่อนสอบหนึ่งเดือน คือ   เปิดเพิ่มวันอาทิตย์ค่ะ

ล :      ในเว็บบอก แบบนั้นนะ  และ   จันทร์-ศุกร์ เปิด  8.00- 21.30   วันเสาร์ เปิด   9.00-19.00  ใช่ไหมค่ะ

จ:      ถูกต้องค่ะ

ล:      เสียเงิน 20 บาทจ่ายที่ไหนค่ะ จ่ายที่หอปรีดี ได้ไหม   

จ:       จ่ายที่ไหนก็ได้ค่ะ แล้วนำคูปองมาใช้ห้องสมุดอื่นๆ  ได้ทุกแห่ง   ภายในวันค่ะ

ล:       ดีจังเลยๆ  เข้าได้ทุกห้องสมุดเลยหรือ

จ:       ค่ะ   (เราก็เป็นไข้หวัด เจ็บคอมาก)

ล:     อย่างนี้ก็เดิน   เข้า-ออก  ได้ใช่ไหมค่ะ   ดีจัง

จ:      ค่ะ    (ตอนมีเด็ก นศ. มายืนรอ  จะยืมหนังสือ)  ถ้าสงสัยอะไรมาติดต่อห้องสมุดได้ค่ะ  (เราก็มือก็บริการนักศึกษาไป  ปากก็บริการไป  เสียงก็ไม่มีจะพูด    แต่ลูกค้ายังถามต่อ)

ล:       เดี๋ยวค่ะๆ   แล้วห้องสมุดนี่   เอาอาหารเข้าไปทานได้ไหมค่ะ

จ:       ห้องสมุดทุกแห่ง   ไม่อนุญาตให้นำอาหารเข้าไปทานในห้องสมุดค่ะ

ล:       อย่างนี้แล้ว   ก็หิวแย่สิ แล้วจะทำอย่างไร

จ:      ต้องออกไปทานที่ร้านอาหารค่ะ

ล:     แล้วเอาน้ำ ไปทานได้ไหม

จ:      เรามีน้ำดื่มบริการ    ค่ะ

ล:     ดีจัง  ๆๆ    เป็นน้ำกดหรือน้ำเหยียบค่ะ

จ:    น้ำกดค่ะ

จ:   สวัสดีนะค่ะ

ล:  เดี๋ยวค่ะ     แล้วหนังสือที่นี่   มีแต่ของเก่าๆๆ หรือ    มีของใหม่บ้างไหมค่ะ   ( เราเริ่มขำๆๆ  นักศึกษาที่มายืมหนังสือ เขาก็ หัวเราะกับเราด้วย )

จ:    หนังสือมีทุกประเภทนะค่ะ  ถ้าต้องการข้อมูลเพิ่มเติมมาที่ห้องสมุดได้ค่ะ  สวัสดีค่ะ

จากเรื่องเล่านี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ทำให้ได้ข้อคิดว่าคนทำงานบริการนอกจากต้องมีความรู้เกี่ยวกับห้องสมุดที่เราให้บริการแล้ว  สิ่งที่จะต้องมีควบคู่ไปด้วยคือ พยายามสร้างอารมณ์ขันมองโลกในแง่ดีเข้าไว้ด้วยค่ะ