สารสนเทศดิจิทัลที่เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลทำให้ห้องสมุดและผู้จำหน่ายสารสนเทศต้องพบกับเรื่องท้าทายของสื่อประเภทนี้ ที่โดดเด่นมากคือการทำข้อตกลงกับเจ้าของสารสนเทศ สารสนเทศดิจิทัลต่างจากสารสนเทศในรูปสิ่งตีพิมพ์ ตรงที่ห้องสมุดไม่สามารถซื้อขาด แต่เป็นการอนุญาตให้ใช้ หรือเป็นการให้สิทธิ์การใช้แก่ห้องสมุด (licensed) การอนุญาตลักษณะนี้ปกติใช้รูปแบบการเขียนข้อตกลงหรือสัญญาระหว่างห้องสมุดกับเจ้าของสิทธิ์
บรรณารักษ์หลายต่อหลายคนที่รับผิดชอบงานสารสนเทศดิจิทัลต่างรู้ดีว่าเอกสารการอนุญาตให้ใช้ หรือการให้สิทธิ์การใช้สารสนเทศดิจิทัลเป็นเอกสารที่มีความยุ่งยาก ยืดยาว เข้าใจยาก มีแต่ศัพท์ที่ไม่คุ้นเคย อย่างคำว่า indemnity, severability, force majeure เพื่อช่วยบรรณารักษ์ ซึ่งอาจรวมทั้งผู้จำหน่ายสารสนเทศด้วย ให้เข้าใจในประเด็นที่กล่าวถึงในเอกสารประเภทนี้เป็นที่มาของ โครงการวิเคราะห์การทำเอกสารการให้สิทธิ์การใช้สารสนเทศดิจิทัล มีการรวบรวมคำศัพท์ที่พบเห็นทั่วไปในเอกสาร มีการสนทนาแลกเปลี่ยนความเห็น ทั้งเห็นด้วยและคัดค้านในประเด็นของภาษาเฉพาะที่ใช้ในเอกสาร โดยพยายามนำเสนอด้วยความเป็นธรรม เพื่อให้ใช้งานได้ทั้งห้องสมุดและผู้จำหน่าย มีตัวอย่างของข้อกำหนดต่างๆที่คิดว่าจะเป็นภาระมากเกินไปสำหรับห้องสมุด หรือยังไม่สะท้อนความต้องการของห้องสมุดในการให้บริการสารสนเทศแก่ผู้ใช้
โครงการที่ว่านี้มีชื่อว่า LIBLICENSE ก่อตั้งขึ้นในเดือนมกราคม 1997 โดย Ann Shumelda Okerson ตอนที่เธอเป็น Associate University Librarian ที่ Yale University โครงการได้รับเงินทุนจาก The Commission on Preservation and Access, the Council on Library Resources และ The Digital Library Federation ในเดือนพฤศจิกายน 2011 Center for Research Libraries รับเป็นเจ้าภาพให้ โครงการ LIBLICENSE (ใครอยากทราบรายละเอียดเกี่ยวกับ Center for Research Libraries ดูได้ที่ http://www.crl.edu/ ) Continue reading LIBLICENSE →
